Yassir heeft nagedacht en wil niet meer meedoen. Theater is toch niks voor hem. Echt niet.
Guinevere loopt langs en ik vraag hoe het gaat en of ze zin heeft om even te zitten en te kletsen.
We praten en ik geef toe dat het lastig is om dit op te zetten en dat het voelt alsof ik een beetje vastloop. We beslissen om het meteen concreet te maken. volgende woensdag de eerste theater workshop! Ik haal de daklozen op om 12.30 uur en we gaan samen naar de Loods. Dit schrijven we op het White Board.
IEDEREEN IS WELKOM. De Poolse Zofia staat aan de piano wat te pingelen.
Ik heb haar vorige week kort gesproken. Ze vertelde dat ze hier incognito zit en dat ze componist is. Ze kan geen noten lezen en doet alles op gevoel. Ze zal rechten gaan studeren en zo in Frankrijk minister worden en uiteindelijk Macron verslaan als president. Dit vertelt ze half grinnikend en dan plots serieus kijkend.
Ik vraag Thomas (daklozenconsulaat) of ze misschien wat verward is. Thomas verteld: “Ja, ze denkt dat de Poolse geheime dienst achter haar aan zit. Haar moet je hebben. Dit zijn juist de interessante zaken.”
Vandaag staat ze aan de piano te pingelen, op gevoel dus. En het is zo mooi.
Het is geïmproviseerde minimal music. Ze draait zich om en zegt: “this is my secret, when i play all the animals come to me.”
Mijn vierde artiest heet Zofia.